130. JERZY HOFFMAN

(ur. 15 marca 1932 w Krakowie) – polski reżyser i scenarzysta filmowy. Działalność reżyserską rozpoczął jako dokumentalista, współpracując z Edwardem Skórzewskim, z którym nakręcił także filmy fabularne Gangsterzy i filantropi oraz Prawo i pięść. Sławę zdobył przede wszystkim jako twórca adaptacji Sienkiewiczowskiej Trylogii (Pan Wołodyjowski, Potop, Ogniem i mieczem), osadzonej w czasach XVII-wiecznej Rzeczypospolitej. Był także realizatorem filmów obyczajowych i wojennych.Hoffman zadebiutował wraz ze Skórzewskim w 1954 roku filmem dokumentalnym Czy jesteś wśród nich?!, inscenizowaną produkcją ukazującą działalność wandali. W podobnym stylu utrzymany był dokument Uwaga, chuligani! (1955), który poprzez ukazywanie bandytyzmu w Warszawie stanowił bunt wobec propagandy socrealistycznej, rozpoczynając tzw. czarną serię w polskim dokumencie. W 1956 roku tandem Hoffman-Skórzewski zrealizował dokument inscenizowany Dzieci oskarżają oraz film turystyczny Jaś i Małgosia; w 1957 roku duet reżyserski stworzył reportaże Sopot 1957 oraz Na drogach Armenii, natomiast w 1958 roku – reportaż Pamiątka z Kalwarii, film etnograficzny Karuzela Łowicka oraz Tor; ten ostatni był poświęcony historii Komunistycznej Partii Polski. W roku 1959 Hoffman i Skórzewski zrealizowali reportaże Typy na dziś i Gaudeamus, a w 1960 roku – Dwa preludia, Reportaż prosto z patelni, Pocztówki z Zakopanego i Dwa oblicza Boga. W 1961 roku powstał dokument Aby kwitło życie..., będący filmem propagującym Wojsko Polskie, natomiast w 1962 roku ukazały się trzy reportaże o rewolucji kubańskiej: Spotkali się w Hawanie, Patria o Muerte i Hawana 61.

129. Ś.P MAŁGORZATA BRAUNEK

(ur. 30 stycznia 1947 w Szamotułach, zm. 23 czerwca 2014 w Warszawie) – polska aktorka filmowa i teatralna, w latach 1971–1974 aktorka Teatru Narodowego w Warszawie, laureatka Polskiej Nagrody Filmowej (Orła) za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą w filmie Tulipany (2004); nauczycielka zen.Była absolwentką XVIII Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Zamoyskiego w Warszawie (1966 r.), do 1969 roku studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie na wydziale aktorskim, której nie ukończyła z powodu rozpoczęcia kariery filmowej. W 1970 roku została wyróżniona jako Gwiazda Sezonu Filmowego. Zagrała w przeszło 20 filmach, w tym Żywot Mateusza, Polowanie na muchy, Trzecia część nocy, Potop, Lalka (serial TV). Poza filmem grała na scenie Teatru Narodowego w Warszawie w latach 1971–1974. W latach 80. zerwała z aktorstwem, a wróciła do zawodu około roku 2001. W 2010 roku zagrała Elżbietę Vogler w spektaklu Krystiana Lupy pt. Persona. Ciało Simone w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. 11 kwietnia 2014 roku została odznaczona złotym medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Postanowieniem prezydenta Polski Bronisława Komorowskiego z 22 kwietnia 2014 roku została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne osiągnięcia w pracy artystycznej i społecznej oraz za zasługi na rzecz przemian demokratycznych w Polsce. [Źródło: Wikipedia]

128. MARIA DĘBSKA

(ur. 22 maja 1991 w Warszawie) – polska aktorka filmowa, teatralna i telewizyjna.Ukończyła pierwszy rok na Wydziale Fortepianu Akademii Muzycznej w Łodzi w klasie prof. Marka Drewnowskiego. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi (2017). Za tytułową rolę w „Marii Stuart” w reżyserii Grzegorza Wiśniewskiego została nagrodzona Grand Prix za wybitną osobowość sceniczną i Nagrodą Publiczności 34. Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi, Nagrodą aktorską na Międzynarodowym Festiwalu Szkół Teatralnych w Brnie, a także łódzką „Złotą Maską” za najlepszy debiut aktorski w sezonie 2015/2016. Na profesjonalnej scenie debiutowała w Teatrze Studio w Warszawie w spektaklu „Ripley pod ziemią” Radosława Rychcika. Wystąpiła m.in. w filmach „Zabawa, zabawa”, „Cicha noc”, „Moje córki krowy” i „Demon”, występuje w serialu Barwy szczęścia jako Jaga, gra Weronikę Nowacką w serialu W rytmie serca oraz Zosię Joachim w serialu Wojenne dziewczyny. W 2018 dołączyła do zespołu Teatru Polskiego im. Arnolda Szyfmana w Warszawie. 

127. KRYSTYNA KOFTA

(ur. 23 grudnia 1942 w Poznaniu) – pisarka, polonistka, plastyczkai felietonistka.Ukończyła Liceum Plastyczne im. Piotra Potworowskiego w Poznaniu. Przez rok studiowała malarstwo na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Jest absolwentką filologii polskiej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Debiutowała w 1976 opowiadaniem Lustro, które opublikowane zostało na łamach „Kultury”. Od tego czasu znana jest jako autorka powieści i opowiadań oraz książek publicystycznych, często dotyczących problematyki kobiecej i relacji damsko-męskich. Krystyna Kofta pisała również książki dla dzieci „Mój brat”, „Malowanie”, „Istota”. Tworzy również scenariusze filmowe oraz dramaty. Na podstawie Lewa, wspomnienie prawej, najbardziej osobistej z jej książek, powstał monodram w reżyserii Tomasza Obary, wystawiany przez Teatr im. Wilama Horzycy w Toruniu. wykonywany przez aktorkę Teresą Stępień-Nowicką. Grany m.in. w Centrum Onkologii w Warszawie a ostatnio wystawiany w Budapeszcie.
Za teatr radiowy Stare wiedźmy (z Danutą Szaflarską) otrzymała Grand Prix na Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2008”. Współpracuje z czasopismami „Twój Styl” w którym publikuje swoje felietony. Pisuje o literaturze do pisma „Nowe Książki”.
Wystawiała swoje prace plastyczne w Poznaniu i Warszawie.Maluje, rysuje, bloguje i pasjonuje się polityką. Feministka społeczna, broni kobiet chorych, pokrzywdzonych, doświadczających przemocy. Pomysłodawczyni Marszu Pand – akcji mającej na celu doprowadzenie do podpisania Konwencji Anytyprzemocowej. Wraz z grupą kobiet z Kongresu Kobiet uczestniczyła w rozmowach z min. Sikorskim. Od wielu lat bierze aktywny udział w akcjach profilaktyki raka piersi. Współpracuje z fundacjami i organizacjami. Propaguje profilaktykę raka piersi m.in. w środowisku lekarzy. Mówi o trudnych relacjach lekarza i pacjenta. Została członkiem kapituły ustanowionej w 2013 Nagrody Newsweeka im. Teresy Torańskiej. [Żródło: Wikipedia]



'
'

126.Ś.P TADEUSZ PLUCIŃSKI

(ur. 25 września 1926 w Łodzi, zm. 23 kwietnia 2019 w Konstancinie-Jeziornie) – polski aktor filmowy i teatralny. Najczęściej grywał role amantów. W 1949 ukończył PWST w Warszawie (z siedzibą w Łodzi). Aktor Teatru Polskiego we Wrocławiu (1948–1950) i Teatru Dramatycznego w Poznaniu (1950–1953) oraz teatrów warszawskich: Ateneum (1956–1958), Współczesnego (1958–1964), Polskiego (1964–1975) i Syreny (1975–1991).Czterokrotnie żonaty i rozwiedziony: ze śpiewaczką operową Bożeną Brun-Barańską; z aktorką Iloną Stawińską; z tancerką Krystyną Mazurówną; z aktorką Jolantą Wołłejko, z którą miał dwóch synów, Pawła i Piotra. Był również związany z Kaliną Jędrusik. W 2014 opowiedział o swoim życiu w rozmowie z Magdaleną Adaszewską. Zwierzenia aktora wydano w książce Na wieki wieków amant. Ostatni okres życia spędził w Domu Artystów Weteranów Scen Polskich im. Wojciecha Bogusławskiego w Skolimowie.

125. Ś.P JERZY ŁAPIŃSKI

(ur. 2 listopada 1940 w Lublinie, zm. 14 maja 2020) – polski aktor filmowy, teatralny i telewizyjny. W 1963 roku ukończył PWSTiF w Łodzi, następnie zamieszkał pod Warszawą w miejscowości Chotomów. Był wnukiem aktora Stanisława Łapińskiego. Zagrał w takich filmach jak np. "Szatan z siódmej klasy", "Prymas Hlond" czy też "1920. Wojna i Miłość". Dubbingował w takich filmach jak np. "Harry Potter" (głos Korneliusza Knota), czy też w bajce " Rybki z Ferajny".

CZAS OCZEKIWANIA: od 26.04.2017 do 2.06.2017

124. HANNA STACH

(ur. 13 stycznia 1981 roku w Warszawie) - polska wokalistka, kompozytorka i nauczycielka śpiewu. Ukończyła szkołę podstawową w klasie fortepianu i szkołę średnią na Wydziale Rytmiki. W 2004 obroniła pracę magisterską i koncert dyplomowy w Akademii Muzycznej w Katowicach, uzyskując tytuł magistra sztukina Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej w klasie wokalistyki dr Anny Serafińskiej. Jej siostra Jagoda Stach jest aktorką znaną m.in. z serialu Klan. Często obie pojawiają się na jednej scenie.
W 2000 wygrała pierwszy odcinek programu Szansa na Sukces, śpiewając piosenkę „To Atlanta” Edyty Górniak. W latach 2001-2002 śpiewała w chórkach u Natalii Kukulskiej. W latach 2002-2003 wystąpiła w drugiej edycji programu Idol Telewizji Polsat. Ostatecznie w Idolu zajęła szóste miejsce. Z powodów zdrowotnych zrezygnowała z dalszej rywalizacji. W 2003 podpisała kontrakt fonograficzny z wytwórnią Pomaton - EMI. W dniu 24 maja 2004 wydała debiutancki album studyjny zatytułowany Hania Stach. Cztery dni później z piosenką „Właśnie w taki dzień” zajęła czwarte miejsce podczas koncertu Premier rozgrywanego w ramach 41.Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W dniu 27 czerwca wystąpiła na koncercie Trendy podczas festiwalu TOP Trendy 2004, na którym zajęła drugie miejsce z utworami „End of the Road” i „Czas nas uczy pogody”. W latach 2006-2008 użyczała głosu bohaterce Gabrielli w polskiej wersji językowej filmów z serii High School Musical, a także nagrała teledyski w duecie z Andrzejem Lampertem i Łukaszem Zagrobelnym. W 2007 z piosenką „Regroup” zakwalifikowała się do finału krajowych eliminacji eurowizyjnych Piosenka dla Europy 2007. W finale selekcji zajęła drugie miejsce, przegrywając jedynie z zespołem The Jet Set.
12 marca 2012 wydała drugi album studyjny pt. Moda. Z piosenką „I Want to Love You” wystąpiła w koncercie Trendy na festiwalu TOP Trendy 2012. Z czasem nawiązała współpracę z Jackiem Piskorzem, z którym koncertuje, realizując projekt Whitney Houston - Symfonicznie. Poza działalnością koncertową wraz ze swoją siostrą Jagodą Stach, prowadzi także warsztaty wokalne i aktorskie. [Źródło: Wikipedia]  ;

AUTOGRAF POCHODZI Z WYMIANY

123. Ś.P BARBARA HORAWIANKA

(ur. 14 maja 1930 w Katowicach,  zm. 20 września 2024 w Warszawie) - polska aktorka teatralna i filmowa. Pracę aktorską rozpoczęła 8 grudnia 1951 w Teatrze Rapsodycznym w Krakowie, ukończyła Studio Dramatyczne Teatru, będąc m.in. uczennicą prof. Józefa Gaczyńskiego. Występowała w krakowskim Starym Teatrze (1954–1955) i w Teatrze im. Juliusza Słowackiego (1955–1957), następnie w zespole Kazimierza Dejmka w Teatrze Nowym w Łodzi (1957–1963 i 1974–1976). W 1957 zdała aktorski egzamin eksternistyczny. Od 1963 występowała na deskach teatrów warszawskich: Narodowego (1963–1966), Dramatycznego (1966–1974 i 1976–1979), Na Woli (1979–1985), Na Targówku (1985–1988) i Polskiego (1988–1990). Została członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi 2010 oraz przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015 roku.

122. AGATA PASSENT

(ur. 4 lutego 1973 w Warszawie) – polska filolog niemiecka, felietonistka.Ukończyła germanistykę na Uniwersytecie Warszawskim; studiowała także na Uniwersytecie Harvarda. Pisze felietony do „Twojego Stylu” (stała współpraca od 1997) oraz „Twojego Dziecka”. Współpracuje z Radiem PiN, na którego antenie wygłaszała cotygodniowe felietony pt. „Stacja Warszawa”. Felietony powstawały w latach 2005–2006. Jest założycielką i prezesem Fundacji Okularnicy im. Agnieszki Osieckiej, która zajmuje się opieką nad dorobkiem poetki, między innymi organizuje konkurs na interpretację jej piosenek „Pamiętajmy o Osieckiej”. Wraz z Janem Borkowskim redaguje 14-tomowy Wielki śpiewnik Agnieszki Osieckiej.Jest córką Agnieszki Osieckiej i Daniela Passenta. ;)

AUTOGRAF POCHODZI Z WYMIANY

121. KRZYSZTOF STELMASZYK

(ur. 2 marca 1959 w Warszawie) – polski aktor teatralny, filmowy, telewizyjny i dubbingowy. Już na studiach dał się zauważyć jako aktor o wyrazistym emploi. Na II Ogólnopolskim Przeglądzie Spektakli Dyplomowych Szkół Teatralnych w Łodzi zdobył I nagrodę za rolę Alfa Omegi i Gościa w przedstawieniu „Kariera Alfa Omegi” Tuwima i Hemara w reżyserii Tadeusza Łomnickiego prezentowanym przez PWST w Warszawie (1984). Po studiach rozpoczął pracę w teatrach warszawskich: Teatrze Polskim (Matka Witkiewicza), Teatrze Współczesnym, Teatrem Dramatycznym, Teatrem Montownia, Teatrem na Woli, Teatrze Narodowym. Do kwietnia 2016 był zatrudniony w Teatrze Studio. Został z niego zwolniony na podstawie prowadzonego przez policję dochodzenia związanego z pomalowaniem sprayem ścian gabinetu dyrektora. Obecnie jest aktorem Teatru Narodowego w Warszawie. Równolegle występował w wielu filmach i serialach telewizyjnych, tj. Testosteron, Och, Karol 2, Pokaż kotku, co masz w środku czy 39 i pół, Tango z aniołem, Radio Romans, Mamuśki, O mnie się nie martw, Dziewczyny ze Lwowa czy W rytmie serca. Ponadto zajmuje się dubbingiem; jego głos można było usłyszeć, m.in. w animowanych produkcjach wytwórni DreamWorks: Rybki z ferajny, Skok przez płot, Wpuszczony w kanał. [Źródło: Wikipedia]

120. ALEKSANDRA ROSIAK

- polska dziennikarka, prezenterka. Od 2004 roku związana była z TVP. Pracowała między innymi dla regionalnego ośrodka we Wrocławiu. Dziennikarkę doskonale znają fani kanałów TVP1, TVP2 czyTVP Info. Aleksandra Rosiak była także gospodynią polsko-niemieckiego magazynu "Kowalski i Schmidt". Najbardziej kojarzona jest jednak z prowadzenia porannego programu w TVP Info, "Wiadomości" w telewizyjnej Jedynce oraz "Pytania na śniadanie" w Dwójce. Aleksandra Rosiak tworzyła duet głównie z Łukaszem Nowickim. Para w tym składzie zadebiutowała w maju 2016 roku.

AUTOGRAF POCHODZI Z WYMIANY

119. KAMILA KAMIŃSKA

(ur. 31 grudnia 1988 w Warszawie) – polska aktorka telewizyjna, filmowa i teatralna.Absolwentka Wydziału Aktorskiego PWSFTViT w Łodzi. Laureatka Nagrody za profesjonalny debiut aktorski na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni 2017 za rolę w filmie Najlepszy. Zagrała w takich filmach i serialach jak np: "Diagnoza", "Barwy Szczęścia" czy też "Zakochani po uszy".

118. STANISŁAW CYWKA

(ur. 28 stycznia 2000 we Wrocławiu) - polski aktor filmowy i telewizyjny. Zadebiutował w wieku 10 lat w serialu „Ratownicy” w reż. Marcina Wrony. W 2015 roku zagrał w trzech filmach fabularnych. W „Królewiczu Olch” w reż. Kuby Czekaja gra główną rolę. Film ten zakwalifikował się na 67. Festiwal Filmowy w Berlinie. Stanisław wcielił się również w główną rolę w szwedzkim filmie „Strawberry Days” w reżyserii Wiktora Ericssona. Na początku lutego 2017 otrzymał prestiżową nagrodę ADL Stand Up Award na Santa Barbara Film Festival w USA. Zagrał jedną z głównych ról w serialu Canal+ „Żmijowisko” w reż. Łukasza Palkowskiego. W 2018 roku, na Festiwalu Polskich Filmów w Los Angeles otrzymał Nagrodę Specjalną „Hollywoodzkiego Orła” – Nagrodę im. Piotra Łazarkiewicza za filmy „Królewicz Olch” i „Truskawkowe dni”, przyznawaną młodym talentom. Zagrał jedną z głównych ról w horrorze „W lesie dziś nie zaśnie nikt” w reż. Bartosza M. Kowalskiego, który miał swoją premierę na platformie Netflix. 

;)

117. Ś.P IRENA JAROCKA

(ur. 18 sierpnia 1946 w Srebrnej Górze, zm. 21 stycznia 2012 w Warszawie) – polska piosenkarka i aktorka. ukończyła V Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiegoprzy ulicy Polanki 130 oraz studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Gdańsku na wydziale wychowania muzycznego; w tym śpiew u profesor Haliny Mickiewiczówny. Następnie ukończyła Wydział Biologii Studium Nauczycielskiego także w Gdańsku. Uczestniczyła w konkursach dla piosenkarzy amatorów, współpracowała z Zespołem Estradowym Marynarki Wojennej Flotylla. W 1965 roku debiutowała w klubie „Rudy Kot” w Gdańsku, w tym też roku pierwszy raz wystąpiła na KFPP w Opolu. Wielokrotnie występowała także na MFP w Sopocie. Występowała na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. W latach 1969‒1973 przebywała na stypendium w Paryżu. Doskonaliła tam swoje umiejętności wokalne i sceniczne m.in. w Petit Conservatoire de la Chanson przy paryskiej Olympii. Nagrywała tam płyty dla wytwórni Philips i koncertowała u boku takich gwiazd jak: Charles Aznavour, Mireille Mathieu, Michel Sardou czy Enrico Macias. W Polsce współpracowała m.in. z zespołami Polanie, Czerwone Gitary i Budka Suflera. Koncertowała w kraju i za granicą, w RFN, NRD, Czechosłowacji, Bułgarii, Szwajcarii,we Włoszech, Portugalii, Luksemburgu, Australii, we Francji oraz w ośrodkach polonijnych USAi Kanady. Po wydaniu w kraju pięciu albumów studyjnych, jednego świątecznego i jednego koncertowego, postanowiła w 1990 dołączyć z córką do męża Michała Sobolewskiego, pracownika Polskiej Akademii Nauk, który od 1989 roku pracował w Stanach Zjednoczonych. W tym okresie nagrała jednak kolejne trzy płyty: z francuskimi szlagierami w 1992, z premierowymi piosenkami w 2001 oraz świąteczną w 2004. W roku 2003 była gwiazdą festiwalu w Syracus. W roku 2007 powróciła do Polski. W listopadzie tego samego roku opublikowała autobiografię (wywiad-rzekę), zatytułowaną Motylem jestem, czyli piosenka o mnie samej. W 2008 nagrała ostatnią płytę z premierowymi piosenkami, Małe rzeczy, z tytułowym przebojem na czele. W 2010 wspólnie z Michaelem Boltonem nagrała swój ostatni przebój „Break Free”. W tym samym roku nagrała jeszcze nowy świąteczny album.

116. JAN KIDAWA-BŁOŃSKI

(ur. 12 lutego 1953 w Chorzowie) – polski reżyser, scenarzysta i producent filmowy. Studiował architekturę na Politechnice Śląskiej. W 1976 kształcił się we Wszechzwiązkowym Państwowym Instytucie Kinematografii w Moskwie. W 1980 został absolwentem Wydziału Reżyserii w PWSFTviT w Łodzi. Za swój debiutancki film Trzy stopy nad ziemią otrzymał Złote Grono na Lubuskim Lecie Filmowym w Łagowie, nagrodę ZW ZSMP w Słupsku dla najlepszego filmu w słupskiej edycji Koszalińskich Spotkań Filmowych „Młodzi i Film”, Nagrodę Artystyczną Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego II stopnia oraz Nagrodę Kinematografii za najwybitniejsze osiągnięcia programowe w dziedzinie filmu oraz drugą nagrodę w kategorii filmów fabularnych w Gdańsku (Młode Kino Polskie). W latach 1982–1991 był członkiem Zespołu Filmowego „Silesia”, a następnie zespołów filmowych „Oko” i „Zodiak”. W 1991 został współwłaścicielem i prezesem zarządu Gambit Production Sp. z o.o., studia produkującego filmy fabularne, dokumentalne, programy telewizyjne i reklamy. W 1990 powołany w skład Komitetu Kinematografii. Był prezesem Stowarzyszenia Filmowców Polskich (1990–1994), zasiadał w zarządzie Stowarzyszenia Niezależnych Producentów Filmowych i Telewizyjnych (1997–2001). Był członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w 2010 i w 2015. Za swój film Różyczka zdobył Złote Lwy na 35. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. W 2014 został odznaczony srebrnym medalem Zasłużony Kulturze „Gloria Artis”. Mąż Małgorzaty Kidawy-Błońskiej. ;)

AUTOGRAF POCHODZI Z WYMIANY

115.Ś.P IZABELA SKRYBANT-DZIEWIĄTKOWSKA

(ur. w 1938 w Łukowcu Wiszniowieckim k. Rohatynia, zm. 1 maja 2019 we Wrocławiu) – polska piosenkarka, wokalistka zespołu Tercet Egzotyczny, związana z zespołem od początku jego istnienia, czyli od 1963 roku.W roku 1960 ukończyła Liceum Muzyczne we Wrocławiu. W latach 1961-1964 była solistką Operetki Wrocławskiej. W 1964 roku zadebiutowała na dużym ekranie, grając u Wojciecha Hasa w Rękopisie znalezionym w Saragossie. Żona zmarłego w 2002 roku Zbigniewa Dziewiątkowskiego - założyciela Tercetu Egzotycznego. Pomimo śmierci męża (i tym samym gitarzysty zespołu) Izabela Skrybant-Dziewiątkowska nie rozwiązała zespołu i zaprosiła do współpracy dwóch nowych muzyków – basistę bluesowego Włodzimierza Krakusa i gitarzystę jazzowego Janusza Konefała. Wraz z zespołem po krótkiej przerwie ponownie wyruszyła w trasę koncertową, odwiedzając m.in. w USA i Wielką Brytanię. W 2006 roku, z okazji 40-lecia zespołu, ukazała się składanka Greatest Hits z największymi przebojami w nowych wersjach. W zespole śpiewają i tańczą jej dwie córki: Anna Dziewiątkowska i Katarzyna Dziewiątkowska. 29 grudnia 2010 w Studiu Koncertowym Radia Wrocław, podczas Koncertu Noworocznego organizowanego przez Tercet Egzotyczny, odebrała z rąk wicemarszałka województwa dolnośląskiego Radosława Mołonia, nadany przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W 2016 roku otrzymała Dolnośląską Nagrodę Kulturalną SILESIA przyznawaną przez Sejmik Województwa Dolnośląskiego. W kwietniu 2017 roku za pośrednictwem wydawnictwa „Marina” ukazała się książka zatytułowana „Pamelo, żegnaj”. Jest to obszerny wywiad-rzeka. Rozmowę przeprowadził i spisał Robert Migdał.