114. JOLANTA FAJKOWSKA

(ur. 1963 w Kętrzynie) – dziennikarka i prezenterka telewizyjna, okazjonalnie aktorka, z wykształcenia slawistka i historyk sztuki.Ukończyła XXXIII Liceum Ogólnokształcące im. M. Kopernika w Warszawie, a następnie Uniwersytet Karola w Pradze. Stypendystka BBC w Londynie, National Forum Foundation w Waszyngtonie i Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku. Telewizyjną karierę zaczęła w Teleexpressie, współtworząc ten program razem z jego pierwszą ekipą.Była publicystką TVP2. Współpracowała także z Radiem dla Ciebie. Program Pytanie na śniadanie zaczęła prowadzić we wrześniu 2006 roku, a od października 2007 prowadziła serwisy kulturalne w TVP Info. Prowadziła w radiu Vox FM autorski cykl Autografy. W ramach współpracy z Uniwersytetem Warszawskim prowadziła zajęcia ze studentami Wydziału Dziennikarstwa. Jest członkinią Komisji Języka w Mediach przy Radzie Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk. W Europejskiej Unii Kobiet – Sekcja Polska jest rzeczniczką prasową. Zrealizowała liczne reportaże z wydarzeń kulturalnych w Polsce i na świecie. Relacjonowała m.in. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes, Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, Festiwal Dialogu Czterech Kultur w Łodzi, Festiwal Kultury Żydowskiej na krakowskim Kazimierzu, Festiwal Polskich Filmów w Los Angeles, Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Przeprowadziła wiele wywiadów dla TVP i prasy z gwiazdami polskiego i światowego show-businessu, m.in. ze Stingiem, Richardem Gere’em, Plácido Domingo, José Curą, Isabellą Rossellini, Catheriną Zeta-Jones, Anthonym Hopkinsem, Goranem Bregoviciem. W latach 2011–2016 prowadziła najpierw w TVP2, a następnie w TVP Info cykliczny program poświęcony organizacjom pozarządowym „Pożyteczni.pl”. Od października 2014 prowadziła w Polsat News 2 program Fajka pokoju. Od października 2016 jest zastępcą kierownika redakcji rozrywki w Programie I Polskiego Radia oraz szefową redakcji i prowadzącą audycji Cztery pory roku. Matka aktorki Marii Niklińskiej. ;)

AUTOGRAF POCHODZI Z WYMIANY

113. KATARZYNA ROSŁANIEC

(ur. 23 listopada 1980 w Malborku)– polska reżyserka i scenarzystka filmowa. Absolwentka ekonomii na Uniwersytecie Gdańskim (2004), reżyserii w Warszawskiej Szkole Filmowej (2006) oraz kursu fabularnego w Mistrzowskiej Szkole Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy (2008). Członkini Polskiej Akademii Filmowej i Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Wyreżyserowała takie filmy jak np. "Galerianki", "Bejbi Blues" czy też "Szatan kazał tańczyć". ;)

AUTOGRAF POCHODZI Z WYMIANY

112. LIDIA POPIEL-LINDA

(ur. 1959) – polska fotograf, modelka. Początki jej kariery sięgają roku 1976 – została zauważona i zaproszona przez jednego z fotografików mody do Centrum Wzornictwa Przemysłowego, gdzie zrobiono jej kilka zdjęć, dzięki czemu zaczęła pracować jako modelka. Pracowała m.in. dla domu mody „Moda Polska”. Pod koniec lat 70. na kilka miesięcy wyjechała pracować jako modelka do Paryża. Na początku lat 80. zrezygnowała z kariery modelki na rzecz fotografii. Zawodowo fotografią zajmuje się od 1985 roku, wykonując zdjęcia m.in. dla „Zwierciadła”, „Pani”, „Sukcesu”. Wykłada na wydziale fotografii w Warszawskiej Szkole Filmowej. Jest redaktorką naczelną magazynu Fine Life. Działa w fundacji Polska jest kobietą. Jest przewodniczącą rady sygnatariuszy w Partii Kobiet. Jest również dziennikarką Polsat Café. Pomimo że karierę modelki zakończyła w latach 80., do dzisiaj można ją zobaczyć okazjonalnie na wybiegach.W 2007 prezydent miasta Gdańsk nadał Lidii Popiel tytuł Ambasadora Bursztynu 2008/2009. W 2009 roku została umieszczona w 12. rankingu Najbardziej Wpływowych Kobiet w Polsce. Ranking ogłosił magazyn ekonomiczny „Home&Market”. ;)

AUTOGRAF POCHODZI Z WYMIANY 

111. HEMP GRU

– polski rapowy zespół muzyczny. Zespół powstał w 1998 roku w Warszawie z inicjatywy raperów: Roberta „Wilka” Darkowskiego znanego z występów w grupach FJS i Molesta Ewenement oraz Macieja „Bilona” Bilki. Skład współtworzyli także Piotr „DJ Steez” Szulc oraz hypeman Marek „Żary” Omelańczuk. Formacja współpracowała z takimi grupami i wykonawcami jak: WWO, Zipera, Pono, Peja, Sokół, Koras, Ero, ZIP Skład, Pablopavo, Włodi, RRI, Bez Cenzury, JWP, THS Klika, Dixon37, Firma czy Ras Luta. Z zespołem związany był kolektyw Diil Gang w którego skład wchodzą: Damian „Bas Tajpan” Krępa, Maciej „Bilon” Bilka, DJ Steez, DJ Story, Przemek „Fuso” Łuniewski, Hudy HZD, Jasiek MBH, Jongmen, Kubiszew, Kulfon, Łukasz „Paluch” Paluszak, Szczurek, Szwed SWD, Robert „Wilku” Darkowski i Marek „Żary” Omelańczuk. Grupa zadebiutowała utworem „Na krawędzi” wydanym w 1998 roku na kompilacji Hiphopowy raport z osiedla w najlepszym wykonaniu. W 2004 roku nakładem wytwórni muzycznej Prosto ukazał się debiutancki album grupy zatytułowany Klucz. Nagrania były promowane teledyskami do utworów „To jest to”, „Nienawiść” i „Sami swoi”. 27 kwietnia 2006 r. na oficjalnej stronie Molesty Ewenement, Wilku i Bilon oświadczyli, iż zakończyli pracę z wytwórnią Prosto. Wkrótce potem Wilku powołał wytwórnię muzyczną pod nazwą DIIL Records. Po sześciu latach nieobecności Hemp Gru wrócił na scenę. Ich nowy album zatytułowany Eter ukazał się 9 listopada 2018 roku z okazji 20-lecia istnienia zespołu. 

AUTOGRAF POCHODZI Z WYMIANY 

110. ELŻBIETA DZIKOWSKA

(ur. 19 marca 1937 w Międzyrzecu Podlaskim) – historyk sztuki, sinolog, podróżniczka, reżyserka i operatorka filmów dokumentalnych, autorka wielu książek, programów telewizyjnych, audycji radiowych, artykułów publicystycznych, a także wystaw sztuki współczesnej. Wraz z partnerem Tonym Halikiem, zrealizowała około 300 filmów dokumentalnych ze wszystkich kontynentów dla Telewizji Polskiej oraz prowadziła popularny podróżniczy program telewizyjny Pieprz i wanilia. Od 2015 roku ponownie prowadzi program Pieprz i Wanilia, tym razem na antenie TVN24 Biznes i Świat. Na początku 1945 wróciła do gimnazjum w rodzinnym Międzyrzecu, gdzie zdała maturę. Wymarzyła sobie trzy kierunki: historię sztuki, archeologię i dziennikarstwo. Okazało się jednak, że mimo doskonałego świadectwa nie mogła starać się o studiowanie na wielu wydziałach. W pierwszym podejściu komisja rekrutacyjna odrzuciła jej prośbę o dopuszczenie do egzaminu na sinologii, gdzie przyjmowano co drugi rok tylko kilkoro studentów. Jednak gremium odwoławcze uległo prośbom szesnastoletniej wówczas dziewczyny i po zdaniu egzaminu w terminie jesiennym została studentką w Instytucie Orientalistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Ponieważ rozpoczęła edukację w wieku sześciu lat i zrobiła dwie klasy (trzecią i czwartą), w jednym roku rozpoczęła studia w wieku 16 lat. Po trzecim roku nauki odmówiono wydania jej paszportu na dwuletni wyjazd do Chin, jednak w 1957, po czwartym roku studiów, po wydarzeniach październikowych 1956, udało jej się wyjechać na sześć tygodni. Miesiąc przed wyjazdem wyszła za mąż za Andrzeja Dzikowskiego, wówczas studenta polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, później dziennikarza.

109. ELŻBIETA ADAMIAK

(ur. 5 września 1955 w Łodzi) – polska piosenkarka, gitarzystka i kompozytorka z kręgu poezji śpiewanej.Gry na fortepianie uczyła się w dzieciństwie, potem w Liceum Muzycznym w Łodzi – gry na gitarze. Studiowała socjologię na Uniwersytecie Łódzkim, później na Jagiellońskim, ale przerwała studia na trzecim roku, aby poświęcić się śpiewaniu. Na scenie zadebiutowała w 1974 w łódzkim środowisku studenckim. Po zmianie uczelni i przeprowadzce do Krakowa dalej mocno związana z nurtem piosenki i kultury studenckiej. Współpracowała ze znanymi postaciami i grupami ballady poetyckiej oraz piosenki turystycznej (Nasza Basia Kochana, Wolna Grupa Bukowina). Jest laureatką wielu festiwali, m.in. Studenckiego Festiwalu Piosenki w Krakowie w 1975 (nagroda za debiut piosenkarski i kompozytorski), Zamkowych Spotkań „Śpiewajmy Poezję” w Olsztynie i Festiwalu Artystycznego Młodzieży Akademickiej „FAMA” w Świnoujściu. W 2002 Elżbieta Adamiak otrzymała na Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie „Złoty Indeks”, będący wyróżnieniem dla twórców zasłużonych dla środowiska studenckiego. Oprócz udziału w festiwalach i krajowej działalności koncertowej często występowała poza granicami Polski. Śpiewała m.in. w Münster, Kolonii (1977), Niszu (Jugosławia – 1980), Pradze i Budapeszcie (1983), w 1993 odbyła tournée po Australii (Perth, Canberra, Adelajda, Newcastle, Sydney, Hobart, Melbourne). Była też w USA (Chicago, New York – 1995), Paryżu (1996), Saarbrücken (1997), Karlsruhe (2000), Iserlohn, Kolonii, Wuppertalu (2001). Wielokrotnie brała udział w programach telewizyjnych, których tytuły zazwyczaj nawiązywały do tekstów z jej piosenek: „Znają mnie z jesiennej strony” (1975), „Irena Santor zaprasza” (1977), „Jesienna zaduma” (1977), „Szare piosenki Elżbiety Adamiak” (1980), „Niepoprawna” (1985), „Prośba o nadzieję” (1989). Rejestrowała także utwory dla Polskiego Radia, które w swoich archiwach posiada ponad 40 piosenek nagranych przez Elżbietę Adamiak. 

108. GRUPA VOX

Polski męski zespół wokalny, grający muzykę pop, istniejący od 1978 roku. Historia grupy zaczęła się w 1978, kiedy to Witold Paszt założył męski kwartet wokalny Vox w składzie: Andrzej Kozioł, Ryszard Rynkowski oraz kuzyni Witold Paszt i Jerzy Słota. Jego członkowie występowali wcześniej w amatorskich i półzawodowych zespołach, m.in. „Victoria Singers”, „Rh−” i „Sektor A”. Zanim pojawił się na estradzie przez kilka miesięcy zespół pracował z choreografem, kostiumologiem, lektorem języka angielskiego i reżyserem przygotowując debiutancki repertuar. Po raz pierwszy wystąpił przed publicznością w kwietniu 1979 r. na Międzynarodowej Wiośnie Estradowej w Poznaniu. Kwartet uczestniczył w radiowym plebiscycie Studia Gama oraz występował na krajowych i zagranicznych festiwalach piosenki. Wizytówką stał się „Bananowy song”. Na Festiwalu Interwizji w Sopocie w 1980 r. zespół otrzymał I Nagrodę Dnia Płytowego i Nagrodę Publiczności za wykonanie piosenki "Bananowy song". Płyta „Monte Carlo Is Great” sprzedała się w nakładzie ponad 400 tys. egzemplarzy. W tym samym roku zespół zdobył Grand Prix na festiwalu Bratysławska Lira, a w 1982 roku – główną nagrodę w Rostocku. Vox wygrywał plebiscyty radiowe, telewizyjne i prasowe. Koncertował w NRD, RFN, Holandii, Szwecji, na Kubie, w Czechosłowacji, ZSRR i Bułgarii oraz w ośrodkach polonijnych USA, Kanady i Australii. Na jego repertuar składały się ballady, pieśni gospel, standardy jazzowe, utwory pop i funk. W 1987 r. po rozstaniu z Ryszardem Rynkowskim do zespołu dołączył Dariusz Tokarzewski. Od 1996 roku grupa występuje jako tercet bez Andrzeja Kozioła. Po tych przetasowaniach skład zespołu przedstawia się następująco: Witold Paszt, Dariusz Tokarzewski, Jerzy Słota. W 2013 roku zespół otrzymał nagrodę „Ikona Festiwalu Opole – Nagrodę Honorową Prezesa Zarządu Telewizji Polskiej S.A., Prezydenta Miasta Opole oraz Dyrektora Muzeum Polskiej Piosenki w Opolu”. W 2014 roku grupa Vox obchodziła jubileusz 35-lecia pracy na estradzie. Zespół wystąpił podczas koncertu SuperPremiery na LI Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie wykonał wraz z projektem Legendarne Melodie utwór "Tęczowy most". 25 września 2019 miała miejsce premiera singla "Porwij mnie", który zapowiada nowe wydawnictwo zespołu.

107. KAEN

(ur. 4 lipca 1988)– polski raper i kick-bokser pochodzący z Sanoka. Były członek formacji RSA Konqrent. Jako twórca solowy zadebiutował w 2008 roku nielegalem pt. Żyj albo umieraj. Współpracował ponadto m.in. z takimi wykonawcami jak: Słoń, Bezczel, Buczer, Peja, Chada i Kroolik Underwood. Charakterystyczną cechą wizerunku rapera jest czarna maska, budząca skojarzenia z Jasonem Voorheesem – bohaterem serii horrorów pt. Piątek, trzynastego. Kaen zadebiutował w 2008 nielegalem Żyj albo umieraj, jednakże tworzyć zaczął już w roku 2000. Rok później ukazał się drugi nielegal rapera zatytułowany Sztuka ulicy. W latach późniejszych zaczął trenować kick-boxing w szkółce "Street Fighter", należącej do rapera i wielokrotnego mistrza polski w tej dyscyplinie - Jurasa. Ten zainteresował twórczością Kaena wytwórnię muzyczną Prosto, która podpisała z młodym muzykiem kontrakt wydawniczy. W efekcie, już w 2010 roku raper wystąpił na kompilacji Prosto Mixtape 600V, w utworach "Nie musisz być bogaty" i "U nas na śródmieściu", m.in. u boku zespołu Pokój z Widokiem na Wojnę oraz raperów Sokoła i Fusznika. 28 września 2012 roku ukazał się debiutancki album Kaena, dostępny w powszechnej sprzedaży pt. Od kołyski aż po grób. Wśród gości znaleźli się m.in. Wigor oraz idol rapera Juras. Nagrania były promowane teledyskami do utworów "Alter ego", "W moich butach", "Od kołyski aż po grób", "Władca liter" i "Masz swój rozum".13 lutego 2015 roku ukazał się kolejny album studyjny rapera zatytułowany Tylko śmierć może mnie zatrzymać. Album wyprodukował po raz kolejny stały współpracownik rapera - IVE. Wydawnictwo promowane teledyskami do utworów "Tylko śmierć może mnie zatrzymać", "Labirynt", "Nie wszystko stracone" i "Wybór" dotarło do 14. miejsca polskiej listy przebojów – OLiS. W ostatnim z wideoklipów gościnnie wystąpili: florecistka Sylwia Gruchała oraz bokser Albert Sosnowski. Trzecia produkcja Kaena spotkała się z negatywnym odbiorem wśród recenzentów. Mateusz Murawski na łamach portalu Onet.pl określił Tylko śmierć może mnie zatrzymać jako "[...]album, który nie popchnie do przodu rapowej sceny ani o centymetr. Ci, którzy nie lubili chłopaka w masce, nie zapałają do niego nagle płomiennym uczuciem. Fanbase, przyzwyczajony do "okołoeminemowych" tematów dostanie to, czego oczekiwał. Pytanie tylko, ile można grać kartami rapera z Detroit, zamiast szukać własnych, unikalnych patentów?.";)

AUTOGRAF ZDOBYTY OSOBIŚCIE: 31.12.2017

106. Ś.P ANDRZEJ STRZELECKI

(ur. 4 lutego 1952 w Warszawie, zm. 17 lipca 2020 w Warszawie) – polski reżyser oraz aktor teatralny i filmowy, prezenter telewizyjny, satyryk, nauczyciel akademicki, profesor sztuk teatralnych, rektor Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie (2008–2016), a także gracz i działacz golfowy. Jest absolwentem Wydziałów Aktorskiego (1974) i Reżyserskiego (1980) Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie (przekształconej następnie w Akademię Teatralną im. Aleksandra Zelwerowicza). Z pracą pedagogiczną związany jest od 1976, w 2004 otrzymał tytuł profesora sztuk teatralnych. W kwietniu 2008 został wybrany na rektora Akademii Teatralnej. Funkcję tę sprawował przez dwie kadencje do 2016. W latach 1974–1981 był związany z Teatrem Rozmaitości w Warszawie. Był twórcą i współzałożycielem kabaretu „Kur” (1974) oraz aktorem Teatru Rampa, w którym przez 10 lat (1987–1997) pełnił funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego. Grał w kilkunastu spektaklach Teatru Telewizji – m.in. Król w kraju rozkoszy, Żółta szlafmyca oraz jednoaktówkach Michaiła Zoszczenki „Love”, „Film” i „Smutne miasteczko”. Pojawiał się u boku takich aktorów jak Krzysztof Kowalewski, Jerzy Turek, Marian Kociniak, Anna Seniuk, Jerzy Bończak, Wiktor Zborowski, Wiesław Michnikowski, Gustaw Lutkiewicz, Jolanta Lothe, Gustaw Holoubek, Zbigniew Zapasiewicz, Piotr Machalica, Wiktor Zborowski, Witold Dębicki, Artur Żmijewski, Teresa Budzisz-Krzyżanowska. Prowadził kilkadziesiąt autorskich programów telewizyjnych w TVP, do których należą Parada blagierów, Opowiadania w dur i w moll, Felieton Ilustrowany, Uśmiech słońca, Uśmiech twarzy, Uśmiech deszczu, Milena i Chopin w Ameryce. Prowadził również teleturniej Piramida w Polsacie. Andrzej Strzelecki jest także aktorem filmowym. Grał m.in. w Przepraszam, czy tu biją?, Ostatnim biegu, Kuchni polskiej, Przeprowadzki, W pustyni i w puszczy. W serialu telewizyjnym Klan otrzymał rolę doktora Tadeusza Koziełły-Kozłowskiego. Reżyserował koncerty festiwalowe i gale Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, Festiwalu Zjednoczonej Europy w Zielonej Górze, Camerimage w Toruniu, Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, Festiwalu Polskiego Radia i Teatru TV w Sopocie oraz Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach. Przygotowywał prezentacje artystyczne na Dni Polskie w Pradze, Moskwie, Wiedniu, Helsinkach, a także na Expo 2000 w Hanowerze i 2005 w Aichi, na Europaliach 2001 w Brukseli oraz na sesji MKOl w Seulu 2000. Jest członkiem Związku Artystów Scen Polski i Związku Polskich Autorów i Kompozytorów. Jest też graczem w golfa. Był wielokrotnie członkiem zarządu Polskiego Związku Golfa. W 2007 wydał swoją pierwszą książkę zatytułowaną Człowiek w jednej rękawiczce, w której zawarł rozmaite anegdoty i historie, które przydarzyły się jemu i innym miłośnikom golfa. Był członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w 2010 i w 2015. [ŹRÓDŁO:WIKIPEDIA]

105. Plakat ''Och Karol 2''

Podpisany przez: Annę Muchę, Kasię Zielińską, Małgorzatę Soche, Piotra Adamczyka, Marte Żmudę-Trzebiatowską i Katarzynę Glinkę. 

104. RALPH KAMIŃSKI

(ur. 8 listopada 1990 w Jaśle) – polski piosenkarz, kompozytor, reżyser teledysków i autor piosenek, wykonujący muzykę z pogranicza popu alternatywnego i muzyki kameralnej. W jego utworach słychać również echa poezji śpiewanej, opery i muzyki elektronicznej. Uczył się w szkole muzycznej w klasie skrzypiec. Mając 11 lat, zaczął uczęszczać na zajęcia wokalne do Jasielskiego Domu Kultury. Ukończył wokalistykę na Wydziale Jazzu i Muzyki Estradowej Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku . Studiował też na Wydziale Popu na Codarts University for the Arts(ang.) w Rotterdamie. W 2009 wystąpił w jednym w z odcinków programu TVP2 Szansa na sukces, wykonując piosenkę zespołu Perfect „Objazdowe nieme kino”. W 2011 zdobył Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu „Carpathia 2011” za utwór „The Hill”. Po konkursie został dostrzeżony przez Marka Kościkiewicza, który zaproponował mu współpracę menedżerską. W 2012 wziął udział w przesłuchaniach do drugiej edycji talent show stacji TVN X Factor. Podczas eliminacji wykonał piosenkę Norah Jones „Don’t Know Why”. Przeszedł do kolejnej rundy, odpadł na etapie tzw. „bootcampu”. W 2013 odebrał główną nagrodę na Międzynarodowym Kampusie Artystycznym „FAMA” oraz zaczął grać koncerty z zespołem My Best Band In The World. W 2014 był nominowany do nagrody artNoble w kategorii „muzyka”.
6 czerwca 2016 wystąpił na koncercie „Scena alternatywna” podczas 53. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. 14 listopada wydał debiutancki album studyjny pt. Morze. Album promował singlami: „Podobno”, „Zawsze” i „Meybick Song”. Również w 2016 pojawił się gościnnie w piosence Macieja „MaJLo” Milewskiego „Lights”. Wiosną 2017 zachorował na depresję. 2017 wystąpił na Open’er Festival, a w czerwcu 2018 – na Orange Warsaw Festival. W 2019 wygrał 40 Przegląd Piosenki Aktorskiej utworami "Witajcie w naszej bajce" z Akademii Pana Kleksa i "Na zakręcie" (słowa: Agnieszka Osiecka, muzyka: Przemysław Gintrowski) oraz wydał single „Kosmiczne energie” i „Wszystkiego najlepszego”, który zapowiadał drugi album studyjny. W sierpniu wystąpił na Pol’and’Rock Festival, a jesienią wydał singiel „Czy Ty słyszysz mnie?”, który nagrał z Darią Zawiałow, Michałem Kushem i Schafterem na potrzeby projektu „Talent Is Not a Crime” marki odzieżowej Puma. 22 listopada wydał album pt. Młodość, który dotarł do 17. miejsca oficjalnej listy sprzedaży w Polsce. 

103.THE DUMPLINGS

Polski duet muzyczny, wykonujący muzykę electropop. Początkowo zdobył popularność, jako fenomen internetowy, publikując swoją twórczość na kanale YouTube. W 2014 zespół wydał swój debiutancki album No Bad Days, który miał swoją premierę 13 maja i został nagrodzony Fryderykiem za fonograficzny debiut roku. W roku 2016 zespół został odznaczony Nagrodą Artystyczną Miasta Torunia im. Grzegorza Ciechowskiego. Justyna Święs i Kuba Karaś pochodzą z Zabrza. Poznali się w 2011 podczas konkursu piosenki i postanowili razem grać. Początkowo grali akustycznie indie rocka, ale potem zdecydowali się pójść w kierunku muzyki elektronicznej. W 2013 wysłali kilka piosenek do Łukasza Jakóbiaka, który zaprosił ich we wrześniu do swojego internetowego talk-show 20m². W styczniu 2014 The Dumplings weszli do domowego studia nagraniowego Bartosza Szczęsnego – producenta ich krążka, gdzie nagrali kilkanaście piosenek na swój debiutancki album. Miesiąc później zespół podpisał kontrakt fonograficzny z Warner Music Poland. Premiera ich pierwszej płyty No Bad Days odbyła się 13 maja 2014. Wcześniej światło dzienne ujrzał ich pierwszy singiel „Technicolor Yawn". The Dumplings zostali ogłoszeni w line-upie Open’er Festival i Off Festivalu oraz wystąpili na dwóch ważnych festiwalach showcase’owych w Wielkiej Brytanii: Liverpool SoundCity i The Great Escape w Brighton oraz zagrali koncert klubowy w Londynie wraz z zespołem Kamp!. Zespół The Dumplings spotkał się też z pozytywną oceną prasy. W czerwcu 2019 opublikowali singiel „Bez słów”, który został użyty w kampanii firmy Durex trwającej do sierpnia tego roku.

102. BARBARA WRZESIŃSKA

(ur. 15 stycznia 1938 w Warszawie) – polska aktorka filmowa, telewizyjna i teatralna. W 1960 zdała aktorski egzamin eksternistyczny. Występowała w Warszawie w teatrach: Współczesnym (1956–1973), Narodowym (1973–1976), Ateneum (1976–1993), Teatr Scena Prezentacje w Warszawie. Najbardziej znana z telewizyjnych kabaretów Olgi Lipińskiej. Laureatka m.in. Złotego Ekranu (1972), odznaczona medalem Per aspera ad astra przez Fundację Sceny na Piętrze (2001). Odtwórczyni ról dramatycznych m.in. Honey – Kto się boi Wirginii Woolf? E. Albeego, Gladys - Aloes A. Fugarda, Ala – Tango S. Mrożka), komediowych i charakterystycznych (m.in. Molly – Opera za trzy grosze B. Brechta, Spika hrabina Tremendosa – Oni S.I. Witkiewicza, Eleonora – Zamek w Szwecji F. Sagan). Była żoną Jacka Janczarskiego; przez trzy miesiące zamężna z Bohdanem Łazuką.

101. KAROLINA NOLBRZAK

(ur. 22 sierpnia 1981 w Gdyni) – polska aktorka telewizyjna i teatralna. W 2007 ukończyła Akademię Teatralną im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Współpracuje z Teatrem Collegium Nobilium w Warszawie. W lutym 2009 wystąpiła w polskiej edycji „Playboya”. Jest związana z aktorem Włodzimierzem Matuszakiem, którego poznała podczas nagrywania serialu Plebania. Nolbrzak ma syna z pierwszego związku. Zagrała w takich serialach jak "Na Wspólnej", "Komisarz Alex" czy "Hotel 52".