109. ELŻBIETA ADAMIAK

(ur. 5 września 1955 w Łodzi) – polska piosenkarka, gitarzystka i kompozytorka z kręgu poezji śpiewanej.Gry na fortepianie uczyła się w dzieciństwie, potem w Liceum Muzycznym w Łodzi – gry na gitarze. Studiowała socjologię na Uniwersytecie Łódzkim, później na Jagiellońskim, ale przerwała studia na trzecim roku, aby poświęcić się śpiewaniu. Na scenie zadebiutowała w 1974 w łódzkim środowisku studenckim. Po zmianie uczelni i przeprowadzce do Krakowa dalej mocno związana z nurtem piosenki i kultury studenckiej. Współpracowała ze znanymi postaciami i grupami ballady poetyckiej oraz piosenki turystycznej (Nasza Basia Kochana, Wolna Grupa Bukowina). Jest laureatką wielu festiwali, m.in. Studenckiego Festiwalu Piosenki w Krakowie w 1975 (nagroda za debiut piosenkarski i kompozytorski), Zamkowych Spotkań „Śpiewajmy Poezję” w Olsztynie i Festiwalu Artystycznego Młodzieży Akademickiej „FAMA” w Świnoujściu. W 2002 Elżbieta Adamiak otrzymała na Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie „Złoty Indeks”, będący wyróżnieniem dla twórców zasłużonych dla środowiska studenckiego. Oprócz udziału w festiwalach i krajowej działalności koncertowej często występowała poza granicami Polski. Śpiewała m.in. w Münster, Kolonii (1977), Niszu (Jugosławia – 1980), Pradze i Budapeszcie (1983), w 1993 odbyła tournée po Australii (Perth, Canberra, Adelajda, Newcastle, Sydney, Hobart, Melbourne). Była też w USA (Chicago, New York – 1995), Paryżu (1996), Saarbrücken (1997), Karlsruhe (2000), Iserlohn, Kolonii, Wuppertalu (2001). Wielokrotnie brała udział w programach telewizyjnych, których tytuły zazwyczaj nawiązywały do tekstów z jej piosenek: „Znają mnie z jesiennej strony” (1975), „Irena Santor zaprasza” (1977), „Jesienna zaduma” (1977), „Szare piosenki Elżbiety Adamiak” (1980), „Niepoprawna” (1985), „Prośba o nadzieję” (1989). Rejestrowała także utwory dla Polskiego Radia, które w swoich archiwach posiada ponad 40 piosenek nagranych przez Elżbietę Adamiak.