Powered By Blogger

niedziela, 26 listopada 2023

205. BRIGITTE BARDOT

 (ur. 28 września 1934 w Paryżu)– francuska modelka, piosenkarka i aktorka filmowa, symbol seksapilu w latach 50. i 60. XX wieku, jedna z największych gwiazd francuskiego kina; później także działaczka na rzecz ochrony praw zwierząt.W 1949 Brigitte Bardot pozowała dla magazynu „Jardin des Modes”, którym zarządzała przyjaciółka jej matki, dziennikarka Hélène Lazareff. W 1950 pracowała dla marcowego wydania francuskiego „Elle”. Podczas sesji została zauważona przez młodego reżysera Rogera Vadima (jej późniejszego męża), który postanowił poznać ją ze scenarzystą Markiem Allégretem. Ten jednak uznał ją za niezbyt atrakcyjną. Zadebiutowała w 1952 w komedii Wioska w Normandii (Le Trou Normand). W latach 1952–1956 pojawiła się w siedemnastu filmach. W 1953 zagrała rolę w sztuce Jeana AnouilhaZaproszenie do zamku (L'Invitation au château). Media zwróciły na nią uwagę, kiedy pojawiła się na Festiwalu Filmowym w Cannes w kwietniu 1953.W latach 60. i 70. brała udział w różnych muzycznych spektaklach i nagrywała piosenki, współpracując głównie z takimi piosenkarzami, jak: Serge Gainsbourg, Bob Zagury i Sacha Distel. Nagrała m.in. „Harley Davidson”, „Je Me Donne À Qui Me Plaît”, „Bubble gum”, „Contact!”, „Je Reviendrai Toujours Vers Toi”, „L'Appareil À Sous”, „La Madrague”, „On Déménage”, „Sidonie”, „Tu veux, Ou Tu veux pas?”, „Le Soleil de Ma Vie „(cover hitu Steviego Wondera You Are the Sunshine of My Life) i Je t'aime ... moi non plus. [ŹRÓDŁO:WIKIPEDIA]





niedziela, 19 listopada 2023

204. ILONA OSTROWSKA

 (ur. 25 maja 1974 w Szczecinie)- polska aktorka filmowa, teatralna i telewizyjna. Na początku lat 90. występowała w awangardowym Teatrze „Performer” w Zamościu. W 1993 ukończyła Liceum Ogólnokształcące w Wysokiem na Lubelszczyźnie, wcześniej uczęszczała do II Liceum im. Marii Konopnickiej w Zamościu. W 1998 ukończyła filię wrocławską krakowskiej PWST. Pracowała we Wrocławiu w Teatrze Polskim i Teatrze K2. Od 2002 do 2011 była aktorką Teatru Współczesnego w Warszawie. Największą popularność wśród telewidzów przyniosła jej rola Lucy, Amerykanki polskiego pochodzenia w serialu TVP1 Ranczo. Wiosną 2018 brała udział w trzecim sezonie programu TVN Agent – Gwiazdy, w którym wcieliła się w rolę tytułowego agenta. [ŹRÓDŁO:WIKIPEDIA]

AUTOGRAF ZDOBYTY OSOBIŚCIE: 16.08.2023



czwartek, 30 marca 2023

203. WOJCIECH FIEDORCZUK


(ur. 6 kwietnia 1956 w Łodzi) – polski koszykarz występujący na pozycjach silnego skrzydłowego lub środkowego, po zakończeniu kariery zawodniczej – trener koszykarski. Karierę seniorską rozpoczął w 1973 roku w zespole Społem Łódź, z którego w dwa lata później trafił do Łódzkiego Klubu Sportowego. W 1978 roku został wybrany najlepszym polskim koszykarzem po tym, jak walnie przyczynił się do ostatniego sukcesu ŁKS Łódź (brązowy medal mistrzostw Polski). W tym samym roku doznał groźnej kontuzji, która wyłączyła go z gry na długi czas, hamując tym samym rozwój jednego z najbardziej obiecujących polskich koszykarzy. Pod koniec kariery wyjechał do Francji, gdzie do 1996 roku kontynuował grę w tamtejszych klubach. Wielokrotny reprezentant Polski. Uczestnik mistrzostw Europy w 1975 roku. W 1983 roku, jako asystent Janusza Kantorskiego, sięgnął po mistrzostwo Polski wraz z koszykarkami ŁKS Łódź. Pracę szkoleniową kontynuuje także dziś, jako I trener drużyny z francuskiej miejscowości Lizy. [ŹRÓDŁO:WIKIPEDIA] 

AUTOGRAF ZDOBYTY OSOBIŚCIE: 5.12.2022r.




czwartek, 23 marca 2023

202. MAURYCY POPIEL

(ur. 3 stycznia 1990 w Krakowie) – polski aktor filmowy, teatralny i telewizyjny. Występował w nowohuckim Teatrze Ludowym (Skrzydlak) i Operze Krakowskiej (Śpiewam miłosny rym). Jego przedstawieniami dyplomowymi były Mroczna gra albo historie dla chłopców Carlosa Murilla i Ferdydurke według Gombrowicza, w której wystąpił w poczwórnej roli: Pyza, Pimki, Józia i Hurleckiego. Na scenie Teatru Bagatela zadebiutował w farsie Wieczór kawalerski, dołączył też do obsady farsy Mayday 2. Zagrał też kilka epizodów telewizyjnych i wziął udział w filmie Janusza Majewskiego Mała matura 1947. Od 2014 gra Olka Chodakowskiego w serialu TVP2 M jak miłość. W 2020 uczestniczył w trzynastej edycji programu rozrywkowego Polsatu Twoja twarz brzmi znajomo. [ŹRÓDŁO:WIKIPEDIA]

AUTOGRAF ZDOBYTY OSOBIŚCIE: 17.03.2023r.





 

środa, 22 marca 2023

201. MISIEK KOTERSKI


 (ur. 29 grudnia 1979 w Krakowie) – polski aktor, prezenter telewizyjny, satyryk. Zadebiutował na wielkim ekranie rolą Sylwusia, syna Adama Miauczyńskiego w filmie Marka Koterskiego Ajlawju (1999). W następnych latach zagrał tę postać jeszcze w dwóch filmach reżyserowanych przez swojego ojca, Dzień świra (2002) i Wszyscy jesteśmy Chrystusami (2006). Wcielił się w postać Słonia, jednego z głównych bohaterów serialu TVP1 Królowie śródmieścia (2006). W 2008 uczestniczył w programie Jak oni śpiewają oraz prowadził talk-show Polsatu Misiek Koterski Show. Od 2009 występuje jako Henryk Saniewski, barman o pseudonimie „Kaśka” w serialu Polsatu Pierwsza miłość. Grał epizodyczne role w serialu Świat według Kiepskich, a także pojawił się w roli Kubusia w filmie Adama Dobrzyckiego Projekt dziecko, czyli ojciec potrzebny od zaraz (2010) i Łysego w filmie Marcina Wrony Chrzest (2010). Uczestniczył w produkcji porannej audycji radiowej w Antyradiu, podczas której czytał blogi znanych polityków, ponadto w latach 2012–2016 był felietonistą w „Antyliście”. W 2014 uczestniczył w pierwszej edycji programu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami. W 2018 zagrał Adasia Miauczyńskiego w filmie Marka Koterskiego 7 uczuć. [ŹRÓDŁO:WIKIPEDIA]

AUTOGRAF ZDOBYTY OSOBIŚCIE: 17.03.2023r. 


niedziela, 19 marca 2023

200. JAN FRYCZ

 (ur. 15 maja 1954 w Krakowie)– polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie w 1978. W latach 1989–2006 był aktorem Teatru Starego w Krakowie. Od 2006 jest aktorem Teatru Narodowego w Warszawie. W teatrze zadebiutował w 1978 roku rolą Edmunda w Damach i huzarach Aleksandra Fredry w reżyserii Mikołaja Grabowskiego na deskach krakowskiego Teatru im. Juliusza Słowackiego. Wystąpił również w klasyce literatury polskiej (m.in. Sawa w Śnie srebrnym Salomei Juliusza Słowackiego, 1992; ksiądz Piotr w Dziadach Adama Mickiewicza 1995) oraz światowej (m.in. Lear w Królu Learze Williama Szekspira 2000; Mozart w Amadeuszu Petera Shaffera; Adrian Leverkuhn w Doktorze Faustusie Thomasa Manna). Aktor pojawia się również w Teatrze Telewizji. Grał w przedstawieniach m.in. Kazimierza Kutza (Astrow w Wujaszku Wani, 1994), Andrzeja Domalika (Mikołaj w Płatonowie Czechowa, 1992), Laco Adamíka (Edyp w Królu Edypie Sofoklesa, 1992), Jana Englerta (Hamlet w „Hamlecie” 1985, Iwanow w Iwanowie, 1995; Marek Antoniusz w Juliuszu Cezarze, 2005) czy Krystyny Jandy (Gilles w Małych zbrodniach małżeńskich, 2005). [ŹRÓDŁO:WIKIPEDIA]

AUTOGRAF ZDOBYTY OSOBIŚCIE: 12.02.2023. 




piątek, 6 stycznia 2023

199. Ś.P EMILIAN KAMIŃSKI


(ur. 10 lipca 1952 w Warszawie, zm. 26 grudnia 2022 w Józefowie) – aktor i reżyser teatralny, filmowy, musicalowy i dubbingowy, wokalistai pisarz. Założyciel Fundacji Atut i Teatru Kamienica. Brat Doroty Kamińskiej. Zaraz po ukończeniu warszawskiejPaństwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w 1975 roku zadebiutował w pierwszym spektaklu Teatru na Woli Pierwszy dzień wolności Kruczkowskiego w reż. Tadeusza Łomnickiego. Jednym z jego największych osiągnięć była rola w spektaklu prozy Edwarda Stachury Się w małej salce Teatru Na Rozdrożu w Warszawie. Zadebiutował na dużym ekranie w filmie Jana Łomnickiego Akcja pod Arsenałem (1977) jako jeden z młodziutkich uczestników ruchu oporu. Dużą, ciekawszą kreację niestałego w uczuciach Roberta zagrał w obrazie Tango ptaka (1980). Sympatię widzów przyniosła mu postać Jerzego, pełnego fantazji, zakochanego malarza w kinowej i telewizyjnej ekranizacji powieści Kornela MakuszyńskiegoSzaleństwa panny Ewy (1985). W latach 1977–1983 związany był z Teatrem Narodowym, gdzie grał w sztukach reżyserowanych przez Adama Hanuszkiewicza: Mąż i żona (1977) Aleksandra Fredry, Sen srebrny Salomei (1977-78) Juliusza Słowackiego, Dziady (1978-79) Adama Mickiewicza, Treny (1979) Jana Kochanowskiego, Bracia Karamazow (1979-80) Fiodora Dostojewskiego, ... i Dekameron(1980) Giovanniego Boccaccio, Samuel Zborowski (1981) Juliusza Słowackiego, Śpiewnik domowy (1982-83) Stanisława Moniuszki i Komedia pasterska (1982-83) Jana Andrzeja Morsztyna. W latach 1983–2000 związał się z Teatrem Ateneum, gdzie zadebiutował jako reżyserprzedstawieniem o szaleństwie dyskotekowej muzyki Słodkie Miasto (1983), był współtwórcą wraz z Wojciechem Młynarskimspektaklu Brel (1985). Widzowie teatralni oglądali go m.in. w głośnych inscenizacjach Adama Hanuszkiewicza: Cyd (1985) Morsztyna i Pierre’a Corneille, Maria i Woyzeck(1985-86) według Georga Büchnera. Występował także w teatrach warszawskich: Komedia (1989, 2002), Rozmaitości (1990), Powszechnym im. Zygmunta Hübnera, gdzie odniósł sukces jako Janosik-Swój w przedstawieniu Ernesta Brylla Na szkle malowane (1993) w reżyserii Krystyny Jandyoraz zagrał w swojej autorskiej sztuce Romans (1996) w reżyserii Roberta Glińskiego, Muzycznym 'Roma' (1999), Studio Buffo jako pan Capuleti w musicalu Janusza Józefowicza Romeo i Julia (2004) oraz Rampa na Targówku (2006). Od roku 1997 powrócił na stałe do Teatru Narodowego. W 1993 roku na XXVII Festiwalu Teatrów Jednego Aktora w Toruniu odebrał nagrodę jury oraz nagrodę publiczności za monodramKontrabasista według Patricka Süskinda. W 2002 roku na II Krajowym Festiwalu Teatru PR i TV „Dwa Teatry” w Sopocie zdobył wróżnienie dla autorskiego słuchowiska Romans, a w 2004 roku na XLIII Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych otrzymał II miejsce w plebiscycie publiczności na najlepszą rolę męską Spotkań – za rolę Kempa w przedstawieniu Czuwanie Morrisa Panycha. W 2005 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, a w 2007 roku odebrał Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Wybudował prywatną scenę Teatr Kamienicaprzy al. Solidarności 93 (nieopodal stacji metra Ratusz), gdzie od 27 kwietnia 2009 roku wystawia sztuki. Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 4 grudnia 2007 za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za zaangażowanie w walkę o wolność słowa i wolne media, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Uroczystość dekoracji odbyła się 10 grudnia 2007 w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego. 5 czerwca 2014 za wybitne zasługi w pracy twórczej i działalności artystycznej, za osiągnięcia w promowaniu polskiej kultury został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. [ŹRÓDŁO:WIKIPEDIA]